1. Pierwsze spotkanie

Chciałbym umrzeć z miłości

Gabi

Monotonia... Znudzenie... Chyba każdy kiedyś odkrywa, co znaczą te dwa słowa. Jak jest nam wtedy trudno normalnie funkcjonować, jak trudno pozwolić sobie wtedy na coś niespodziewanego i szalonego. Jak ciężko jest żyć w pełni i rozumieć otaczający nas świat. Każdego to dopada. Mnie również. Czuję się bezsilna, zagubiona... Najchętniej pojechałabym teraz do Przemyśla i zamknęłabym się w swoim dawnym pokoju, ale nie mogę, bo mam obowiązki w pracy. Głupi wieczór kawalerski i będę wolna.

To pewnie jakieś vipy, bo wynajęli najlepszą salę, jaka może być do dyspozycji gości. Ale czy mnie to obchodzi? Nie. Teraz obchodzi mnie tylko zdrowie Michałka i pieniądze, które muszę jakoś uzbierać na jego operację. Nie liczy się następny napalony chłystek, czy podstarzały dziadek, którzy dochodzą w pięć minut. Ważne, że płacą. Ja już się na tym świecie nie liczę...

Powoli zmieniam się w rudowłosą Mikę i nie liczy się już dla mnie nic. Wchodzę na scenę i zaczynam swój pokaz. Nie patrzę na nich, bo to znowu zapewne są te same wyrazy twarzy, jak za każdym poprzednim razem. Jedynym obiektem, w który się wpatruję jest niejako mój partner. Zimna, metalowa rura, która za nic w świecie nie kojarzy się mi z pożądaniem i rozkoszą. Dla mnie to poniżenie się i pokazanie światu, że się poległo.

Czuję na sobie ich wzrok. Taki zachłanny, wpatrzony tylko we mnie i moje uwodzicielskie ruchy. Czy mi to pochlebia? Chyba każdej kobiecie sprawiałoby to przyjemność, jeśli kilku mężczyzn wlepiało by w nią spojrzenie, a ona jednym drobnym ruchem ciała może sprawić, że eksplodują. Odwracam się do nich i od razu widzę, który to przyszły Pan Młody. Podchodzę zalotnie do jego fotelu cały czas wpatrując się w niego mocno podkreślonymi ciemnymi oczami. Znowu tańczę. Widzi mnie każdy z jego kolegów, ale dla niego jestem tylko Ja.

Obok niego siedzi jednak ktoś, kto wpatruję się nie w moje ciało, jak jego koledzy, a w moje oczy. Dlaczego to zauważyłam? Bo ja również wpatruję się w jego intensywnie zielone tęczówki i nie mogę przestać. On robi to samo chyba z tego samego powodu. Czy możliwe jest zauroczenie od pierwszego wejrzenia? Nie wiem. Nic już nie wiem...

Na ziemię sprowadza mnie dopiero głucha cisza i oklaski. Zabieram swoje rzeczy i wychodzę z pomieszczenia. Biorę bardzo długi, ponad godzinny, prysznic, starając się odegnać od siebie jego obraz. Obraz tego wysportowanego ciała, ciemnych włosów, inteligentnego i zadziornego spojrzenia. Znowu się zmieniam, ale tym razem już jestem sobą. Tą prawdziwą osobą, która musi radzić sobie ze wszystkim sama. Zakładam normalne ciuchy. Zwykłą kwiecistą sukienkę i czarne baleriny. Wychodzę z budynku i kieruję się do starego, wysłużonego samochodu. Jak zwykle nie mogę znaleźć kluczyka...

Zbyszek

Czy istnieje coś takiego, jak pożądanie od pierwszego wejrzenia? Czy można pragnąc czyjegoś ciała, nie zamieniając z tą osobą ani jednego zdania, a tylko patrzeć się prosto w oczy? Czy można spotkać kogoś takiego, kogo obrazu nie da się wyrzucić z pamięci? Czy można zauroczyć się w prostytutce?

Nic już nie wiem... Pewne jest tylko to, że chłopaki są zalani w trupa i smacznie sobie śpią w moim mieszkaniu oraz to, ze ja s powrotem jestem w klubie. Staram się ją odnaleźć, ale już jej tu nie ma. Jedynym wyjściem jest zapytanie się o nią barmana. Mówi, że jesli będę miał szczęście, to jeszcze może ją złapię, jak będzie wsiadać do samochodu. Wychodzę więc na zewnątrz i próbuję odnaleźć opisywaną przez niego maszynę. Na parkingu nie ma już żadnego samochodu. odjechała, a ja straciłem okazję na to, żeby ją poznać.

- Cholera jasna!!! - słyszę nagle kobiecy głos, a po chwili dźwięk uderzenia różnych przedmiotów na kostkę brukową. Idę w tym kierunku i zauważam jakąś dziewczynę. Nie ma jednak rudych włosów i mocnego makijażu. Jest brunetką bez grama sztuczności.

- Może w czymś pomóc?- uśmiecham się do ciebie, a ty nieruchomiejesz na mój widok. - Zbyszek jestem... To ty dla nas tańczyłaś? - pytam bez zastanowienia, bo w jej oczach dostrzegam, ten sam smutek, co u tamtej striptizerki.

- Tak... to ja... Gabrysia - podajesz mi rękę, którą przytrzymuję trochę dłużej. Lekceważąc Twoje wystraszone spojrzenie, przyciągam Cię do siebie i zachłannie wpijam się w Twoje usta. Z jakiego powodu? Czy działają na mnie procenty? Czy może to przez to, że od dawna nie uprawiałem seksu? Nie wiem...

- Możesz coś dla mnie zrobić? - pytam, gdy oboje uspakajamy nasze oddechy.

- Co? Do domu Cię podwieś? - śmiejesz się, a mi ot się strasznie podoba.

- Nie... Spędź tę noc ze mną... Oddaj mi się i pozwól, żebym choć na chwilę zapomniał o tym, co jest złe... Oczywiście zapłacę Ci za to... - wypowiadam ostatnie słowa, a mam ochotę cofnąć się w czasie i ich nie wypowiedzieć, bo Twoje oczy stają się wyblakłe. Zanikły w nich te drobne ogniki, które jeszcze przed chwilę tak za wzięcie się śmiały do mnie.

- Dobrze... Zgadzam się... Ale u mnie w mieszkaniu... - wsiadasz do samochodu i czekasz na mnie, a ja już po chwili trzaskam drzwiami i ruszamy...

Chwilę potem zamykasz już drzwi swojego mieszkania. Podążasz do kuchni, a ja za Tobą. Proponujesz coś do picia. Oboje wybieramy sok pomarańczowy. Siadamy ze szklankami w dłoniach na kanapie. Przyglądam się Twoim czterem kątom. Wszędzie zdjęcia Twoje, starszej kobiety i małego chłopca. Twoja rodzina zapewne.

Nie wiem nawet kiedy, przysuwasz się do mnie i całujesz moją żuchwę, ręką błądząc w okolicy paska od spodni. Następnym momentem, który mój mózg rejestruje jest ten, w którym siadasz mi okrakiem na kolanach i zaczynasz rozpinać guziki koszuli. Nie jestem bierny. Moje dłonie wsuwają się pod materiał Twojej sukienki. Kreślę wzory znane tylko mi na Twoich rozpalonych udach. Ściskam Twoje pośladki. Powoli zaczyna zbliżać się ustami do Twoich warg. Gwałtownie się prostujesz i przysuwasz palec do moich spragnionych dotyku twoich warg, ust.

- Tylko nie w usta... Na to Ci nie pozwolę...

Masz swoje zasady. Zsuwasz się ze mnie i już masz zamiar dobrać się do zawartości moich bokserek, ale robię to samo, co ty przed chwilą.

- Spokojnie... Mamy czas... Nie potrzebuję tego, wolę ciebie...

Kładę się delikatnie na Tobie, całując szyję i powoli zjeżdżam w dół. Na początku jesteś zaskoczona i chcesz stawiać jakiś opór, ale moja dłoń uniemożliwia Ci ruch rękoma, bo trzymam je razem nad Twoją głową. Gdy wreszcie stajesz się spokojna, odprężona, puszczam je, układając się obok ciebie na wąskiej kanapie. Zaczynam błądzić w okolicy cienkiego skrawka materiału ukrywającego Twoją kobiecość. Przymykasz oczy, więc pozwalam sobie na więcej, dając ci tym niespodziewaną rozkosz.

Po chwili podnoszę się do pozycji siedzącej i obserwuję Twoją twarz. Jest taka rozpromieniona, wesoła. Masz przymknięte oczy i rozchylone usta. Podnosisz się i stajesz przede mną. Patrząc w Twoje czekoladowe oczy, delikatnie zsuwam z Twoich ramion materiał sukienki i również się podnoszę. Idę w Twoim kierunku, ale ty uparcie cofasz się do tyłu, jednak wreszcie ściana stawia Ci opór. Chwytam Cię za pośladki i podnoszę do góry, a ty zaciskasz una na moich biodrach. Mając głowę w zagłębieniu Twojej szyi, idę niepewnie, co chwile się o coś potykając, ale docieram w końcu do Twojej Sypialni. Kładę się z Tobą na łóżku i wszystko zaczyna się od nowa...

Sam nie wiem, czy my się kochamy, czy po prostu uprawiamy seks.. Wiem tylko to, że chciałbym to robić z Tobą jak najczęściej...

~*~*~

No i jest już 1.
Trochę perwersyjna i niemoralna, ale po części całe opowiadanie takie będzie, więc szykujcie się na to :D
Droga czytelniczko niestety muszę Cię zmartwić. Gabrysia jest prostytutką pełną piersią, ale nie robi tego tylko dla siebie. To było już zawarte w prologu.
Zapraszam serdecznie również na 14 na Przeszłość, która staje się teraźniejszością oraz na jutrzejszy rozdział na Add me wings
Z całego serca dziękuję chłopakom za te stany przedzawałowe podczas oglądania meczu  :) Samą końcówkę to nawet mama ze mną oglądała i co chwilę się pytała "a kto to","ile jeszcze będą grać"  Ale cieszę cię, że po końcowym gwizdku cieszyła się razem ze mną :)
Pozdrawiam,
Dzuzeppe :*